De basisregels
Van het gebaande pad, dat is toch wel het ultieme reizen. In letterlijke zin kan het betekenen dat je over onverharde wegen gaat rijden. Dat is niet zonder risico en een besluit om weloverwogen te nemen. Hier enkele tips.
- In de meeste gevallen is het niet toegestaan om met een huurauto op onverharde wegen te rijden. Doe je dat wel, dan ben je onverzekerd voor schade of wegsleepkosten.
- Heb je je over het vorige punt heen gezet, dan is het wel prettig om een SUV te huren. De hogere bodemvrijheid geeft net wat meer speling op pokdalige ondergrond. Maar overschat de SUV niet. Zonder 4WD heb je geen extra grip ten opzichte van een gewone personenauto.
- Bekijk en beoordeel de weg continu tijdens het rijden. Veel onverharde wegen rijden gewoon goed, over gravel of hard zand. Wees vooral alert op mul zand en blubber waarin je vast kunt raken. En natuurlijk op de diepte van kuilen in de weg.
- Hou rekening met de weersomstandigheden. Onverharde wegen zijn geen goed idee als het nat is. Check ook het weerbericht en de lucht om je heen of er neerslag op komst is.
- Ander verkeer dat je onderweg tegenkomt is ook een indicatie van de conditie van de weg. Er is niets zo geruststellend als een tegenligger in een vergelijkbaar voertuig als jij.
- Vertrouw je de toestand van de weg niet, keer dan om. Neem de gebaande route. Dat is niet erg.
Praktijkervaringen
Mijn eigen ervaringen met het rijden op onverharde wegen zijn over het algemeen uitstekend. Ik ben nogal voorzichtig aangelegd en hoef niet koste wat kost een onverharde weg op die er slecht bij ligt. Maar natuurlijk gaat het ook wel eens bijna mis. Die voorvallen mogen hier niet ontbreken, ter lering en vermaak.
Door de prut
De rit naar de Cadapdapan rijstterrassen in de Filipijnen was rotsachtig, maar goed te rijden. Via een andere weg rij ik verder. Die gaat over een boshelling en daar is de weg blubberig. Mijn intuïtie en de basisregels zeggen: omkeren. Maar waar, op deze smalle weg? Dan toch maar vol gas door de ergste poelen. Dat gaat een paar keer goed, totdat de auto ineens opzij glijdt. Gelukkig krijgen de wielen net op tijd weer grip. De les: keer om, ook als het niet kan.
Bandenwissel
Wanneer we in Costa Rica vanaf de onverharde weg het asfalt opdraaien, voel ik dat de band lek is. Dat moet de flinke tak zijn geweest die ik niet op tijd kon ontwijken. Langs de weg is een bedrijfsterrein om rustig de band te wisselen. Heel rustig, want het is ruim boven de 30°C zonder een vlekje schaduw of zuchtje wind. Hoe moet die krik nu onder deze kleine terreinauto? Die blijkt onder de as te moeten staan en dient vanaf de voorkant van de auto te worden bediend. De les: lees altijd de handleiding. En rij naar de dichtstbijzijnde bandenboer om de lekke band direct te laten repareren of vervangen.
Op z’n kant
Nog eentje, met andermans pech. De weg naar Calcite Mine Slot Canyon is alleen begaanbaar voor 4WD auto’s van het ruige soort. Die heb ik niet, voor mij is de weg de start van een wandeling. Maar het pad wordt geblokkeerd door een grote terreinauto die op z’n zijkant ligt. Er staat een takelwagen bij en de berger kijkt eens goed hoe hij de auto op het smalle pad weer op zijn wielen kan krijgen. De les: blijf behoedzaam, ook met een dikke terreinauto.
