In de wolken
Na bijna twee uur rijden over de snelweg stopt het met regenen. Het is bij Clermont-Ferrand en de navigatie wijst me net de snelweg af. Eerst naar een supermarkt voor broodjes, fris en een volle tank benzine. Dan de stad weer uit, over binnenwegen richting westen. Door een kiertje in het wolkendek zie ik recht voor me de Puy de Dôme verschijnen.
Er zijn twee manieren om de top van de Puy de Dôme te bereiken. Wandelen of per trein, over een tandradbaan die in een spiraal om de vulkaan krult. Strak tegen het spoor ligt ook een asfaltweg, maar die is uitsluitend voor bestemmingsverkeer en speciale gelegenheden. Begin deze zomer was het de slotklim van een etappe in de Tour de France, voor het eerst in 35 jaar.
Het wordt natuurlijk wandelen. De korte opklaring van zojuist is nergens meer te bekennen. De lucht is grijs, maar het is in elk geval droog. De wandeling gaat direct gestaag omhoog over een bospad. Na het oversteken van de spoorlijn wordt de helling steiler en slingert het pad verder naar boven. Al snel loop ik in de wolken. Vergezichten over de omgeving worden geblokkeerd door een witte muur van mist. De Puy de Dôme krijgt iets mystieks, met de nevel die in schimmige flarden langs de helling deint.
Op de krater
Eenmaal boven op de krater van de Puy de Dôme is er enkel nog deprimerende dichte mist. Gedesoriënteerd wandel ik er over de prachtig aangelegde paden, langs uitzichtpunten met borden die uitvoering toelichten wat je hier zou kunnen zien. Zelfs de zendmast die hier ergens vlakbij moet staan is niet te zien. Op gevoel volg ik de paden die verder omhoog lopen. En daar, op de uitstulping op de kraterrand waar de zendmast staat, stap ik ineens uit de wolken. Aan de andere kant van de Puy de Dôme ligt de hemel open. Het uitzicht over Clermont-Ferrand en een keten van vulkanen onder dreigende wolkenpartijen is adembenemend.
Geitenpad
Even zoek ik tevergeefs naar een wandelpad, maar de route naar beneden begint toch echt over de asfaltweg naast de spoorlijn. Vlak nadat de trein me is gepasseerd, ben ik bij een echt wandelpad. Chemin des Chèvres – het geitenpad – is een lange houten trap de helling af door een idyllisch vulkaanlandschap. In de heuvels die er vredig en frisgroen bij liggen, zijn overduidelijk de kratervormen te herkennen. Ook de typische roodverbrande tinten van onbegroeide vlekken aarde herinneren aan een vurig verleden. Een herder is bezig om zijn kudde in het dal bijeen te drijven. De schapen – geen geiten – komen aansjokken vanaf de vulkaanhellingen waar ze vanochtend heerlijk tussen de heide hebben staan grazen.
Regelmatig kijk ik achterom, zoekend naar een glimp van de Puy de Dôme. Maar die blijft hardnekkig in nevelen gehuld.
Wandelkaart
- Het startpunt van de wandeling is op Col de Seyssat, ten zuiden van de Puy de Dôme. Hier ligt een goed en gratis parkeerterrein speciaal voor wandelaars. Het is erg fijn dat er ook een toiletgebouw is.
- Bij het parkeerterrein staat een groot bord met een wandelkaart. Toch staat vrijwel iedereen daar te twijfelen. De kaart geeft niet duidelijk weer of je het pad links of rechts moet inslaan. Daarom de tip: loop vanaf het parkeerterrein de toiletten voorbij en na 20 meter staat er een duidelijke wegwijzer.
- Op cruciale punten staan wel wegwijzers, maar de wandelroute zelf is niet gemarkeerd. Neem daarom een kaartje mee, dan is de route zonder veel moeite te volgen.
- De wandeling over de westflank van de Puy de Dôme terug naar het startpunt is tamelijk saai. Het is een lang eind door het bos zonder noemenswaardig uitzicht. Alleen de asgrijze kleur van de grond herinnert je eraan dat je op een vulkaan loopt. Een alternatief is om na het afdalen via Chemin des Chèvres dezelfde route terug te nemen. Dus opnieuw over de top van de Puy de Dôme, voor wie daar nog genoeg energie voor heeft.
Meer informatie
Op de website van Clermont Auvergne Tourisme is meer informatie te vinden voor een bezoek aan de Puy de Dôme. Erg verrassend is bijvoorbeeld de ruïne van de oude Romeinse Tempel van Mercurius op de top van de vulkaan.
