Unheimisch
Na de laatste bebouwing van La Foux d’Allos maak de weg een u-bocht. Oei, wat wordt de weg daar ineens smal. Het reepje asfalt doet denken aan een fietspad, maar is toch echt ook bedoeld voor auto’s. Welkom op Col d’Allos.
De beklimming van Col d’Allos voelt wat unheimisch. Het is een ruige helling, grauw puin waar niet veel meer op groeit dan gras. De lucht is bijpassend grijs met hier en daar een sliert laaghangende bewolking tussen de bergen. Ik rij op eieren om niet te dicht langs de rand van het strookje asfalt te gaan. Passeren van tegenliggers kan alleen op plekken waar de weg ietsje breder is. Het is gelukkig rustig. Het zijn vooral wielrenners in felgekleurde regenjacks die me tegemoet komen, behoedzaam dalend over het natte wegdek.
Eenmaal over de col ontvouwt zich een geheel ander landschap. Een besloten dal met bosrijke hellingen en stoere rotspartijen. Het lijkt alsof de bomen die aan de andere kant van de col ontbreken hier beschutting hebben gezocht.
Routekaart
- Check vooraf of Col d’Allos open is. Als je in La Foux d’Allos voor een gesloten bergpas komt te staan, moet je al gauw enkele uren omrijden om in Barcelonnette te komen.
- In de zomer is Col d’Allos op vrijdagochtenden exclusief toegankelijk voor wielrenners. De exacte details zijn te vinden op de website van Val d’Allos.
