Een omgekeerde oase
Het is uitgestorven in het piepkleine bergdorp Archiane. De huizen zien er keurig uit, er wonen zeker mensen in. En er stonden meerdere auto’s op het parkeerterrein voor bezoekers vlak buiten Archiane. Toch is er niemand te bekennen. Het enige geluid is het ruisen van de bergstroom die langs het dorp loopt. Voor ik het weet ben ik het dorp alweer uit en bij het startpunt van de wandeling door Cirque d’Archiane, oftewel het keteldal van Archiane.
Het begin van de wandelroute is meteen verbluffend mooi. Het pad loopt steeds verder het frisgroene dal in, dat aan beide zijden wordt afgetopt door imposante steile rotswanden. Ook het weer is perfect. De dichte bewolking van eerder vanochtend trekt open en hangt in flarden om de rotstoppen.
Langzaam kruipt het wandelpad omhoog tegen de rechterhelling van het dal. De rotspartijen op de bergen zijn zo van steeds dichterbij te zien. Wanneer het pad een draai heeft gemaakt terug in de richting van Archiane, valt mijn oog op een bijzonder stukje van de rotswand aan de overkant. De rotsen hebben een gelige tint en staan als losse hoodoos tussen lichtgrijs puin waar niets op groeit. Het is het tegenovergestelde van een oase: een stukje woestijn in een verder weelderig groen landschap.
Na een klein uur wandelen en heel veel foto’s maken, ben ik bij La Belvédère. Daar kom ik de eerste mensen tegen, twee andere wandelaars.
Mysterieuze groeven
Vanaf La Belvédère kan ik wat meer doorstappen. De route is vlak en loopt grotendeels door dichtbegroeid bos. Af en toe is er tussen de bomen door uitzicht op het dal of de rotsen aan de overkant van het dal. Bij Pédane buigt het pad naar rechts, terug naar Archiane. Maar het bord wijst ook naar een ‘lunette d’observation’, rechtdoor. Dat moet wel de moeite waard zijn, toch?
Ik kom terecht op een berghelling die bedekt is met rotsblokken. Het uitzicht is er magnifiek, op de rotspartijen die als een gigantisch amfitheater om je heen liggen. Dolenthousiast hop ik over de keien, die zelf ook nog een verrassing in petto hebben. Veel rotsblokken hebben intrigerende groeven. Na wat speuren op Internet vind ik hoe de rotsblokken zijn ontstaan. Het kalksteen is gebarsten door gelifractie, afwisselend bevriezen en ontdooien van water. Maar de groeven blijven een mysterie. Misschien een versteende zeebodem, misschien erosie door een gletsjer.
De laatste kilometers terug naar Archiane lopen ontspannen. Het pad gaat kalm omlaag door het midden van het dal. Het dal is hier breder en oogt daardoor lieflijk. Intussen wordt het weer bewolkter, tot er nauwelijks nog blauwe lucht te zien.
Wandelkaart
- In het dorp Menée is de afslag naar Archiane, dat aan het einde ligt van de 4 kilometer lange doodlopende weg. Bezoekers mogen Archiane niet inrijden. Bij de verbodsborden is direct rechts een goed aangegeven en gratis parkeerterrein.
- Met een wandelkaartje is de route van Cirque d’Archiane goed te vinden. Let wel op dat je bij Pédane even afslaat naar het lunette d’observation. Dat staat op een bord aangegeven en is een hoogtepunt van de wandeling.
Bronnen
Voor informatie over de geologie van Cirque d’Archiane heb ik de volgende bronnen gebruikt.
