Muyuna, 27 oktober 2004
Het besluit om terug te gaan naar Muyuna was vrij snel genomen. Ik kon geen enkele reden verzinnen om in Cuenca te blijven. Het opleidingsinstituut leek me welvarend genoeg om zonder vrijwilligers toe te kunnen en de sociale projecten waren niet echt bijzonder. Met nog zoveel ideeën in mijn hoofd voor de computerlessen die ik in Muyuna was gestart, stond het me tegen om te gaan werken in een kinderdagverblijf of Engelse les te gaan geven. En allemaal nieuwe kinderen, nee. Er zijn voldoende andere vrijwilligers die dat werk wel kunnen doen en met de computerlessen in Muyuna is dat maar de vraag.
Het zijn natuurlijk allemaal uitvluchten. Ik zou ook gewoon kunnen toegeven dat het verlangen naar de school in Muyuna sterker is dan ik. Misschien is de wil van de kinderen in Muyuna wel zo sterk, dat ze me doen terugkeren. Maar ik vind de uitvluchten toch ook wel plausibel klinken.
Het is een afschuwelijk lange bustrip van Cuenca naar Tena. Ik ben om zes uur in de ochtend vertrokken en tegen acht uur ’s avonds ben ik eindelijk in Tena. En dan heb ik nog geluk met de snelle aansluiting halverwege, in Ambato. Het voelt goed om weer achterop een pick-up taxi te zitten richting Establo de Tomás. Ik wordt zelfs vrolijk bij het zien van de zwermen muggen in het schijnsel van de straatlantaarns. Ik ben terug in de jungle!
