Muyuna, 7 november 2004
Pepito, de grote toekan, zit er vanochtend treurig en verlept bij in de keuken. Hij knijpt zijn ogen zachtjes dicht als ik hem over zijn snavel aai. Gisteren heb ik hem de hele dag niet gezien en begon hem al te missen. Voor de papegaaien en de apen is het normaal dat je ze soms een paar dagen niet ziet, maar Pepito is er iedere dag.
Alicia heeft Pepito vanochtend teruggevonden. Ze helpt af en toe op de Establo als er veel toeristen zijn en wist dat hij was verdwenen. In de buurt van haar huis hoorde ze het geluid van een toekan en is gaan zoeken. Pepito bleek gevangen te zijn genomen, ergens aan de overkant van de rivier. Zijn vleugels zijn afgesneden, zodat hij niet meer kan vliegen en hij werd vastgehouden bij de kippen in het hok. De mensen die hem hadden gevangen waren van plan om Pepito te verkopen.
Als we de kraan voor hem opendraaien, doucht Pepito zich zoals nooit tevoren. Hij laat zich kleddernat sproeien zodat hij er nog veel zieliger uitziet.