Baños, 18 september 2004
In de hoofdstraat van Baños kun je over de hoofden lopen. Van oudsher zijn het de warmwaterbronnen en het prettige klimaat waarvoor de inwoners van Quito in de weekenden massaal naar Baños trekken. Tel daarbij de Maagd van het Heilige Water die in Baños verschillende wonderen heeft verricht en je hebt een heus bedevaartsoord.
Tegenwoordig is het stadje één en al vermaaksindustrie. Voor gezinnen met kleine kinderen rijdt er een treintje door het centrum en is er een groot SpongeBob springkussen. Ook kun je je op een houten paard op de foto laten zetten, met een waterval op de achtergrond. Avontuurlijk ingestelde mensen kunnen paardrijden, raften, mountainbiken of naar de krater van de actieve vulkaan Tungurahua klimmen. Erg populair is ook het huren van een quad, een motorfiets op vier brede terreinbanden. Overal in Baños zie je mensen op die dingen voorbijrijden. Of men ermee het stadje uit komt en het terrein in gaat, is de vraag.
De voornaamste bezigheid in Baños is toch wel flaneren en dat speelt zich af in het centrum van het stadje. Mensen banjeren wat doelloos heen en weer langs rijen stalletjes waar melcocha wordt verkocht, een lokale toffeespecialiteit die ter plekke wordt bereid. Bespoilerde auto’s rijden stapvoets door de smalle straten, liefst met de ramen open en reggaeton-muziek luid aan. Ook de gehuurde quads rijden onder luid geknetter mee in de parade.
Als kersverse inwoners van Quito willen we graag inburgeren. En dus zijn we gisteravond met een groepje van zes studenten in de bus naar Baños getogen. Nog onwetend van wat we geacht worden te doen als toeristen uit Quito, hebben we vanochtend een wandeltocht gemaakt naar de waterval van Inés María. Een tocht met schitterende vergezichten, over een smal paadje heuvelaf tussen het struikgewas. De waterval is meer een snelstromende rivier die kronkelend een diepe kloof heeft uitgesleten. Ook prachtig. We belonen onszelf met een voetbad in het ijskoude water van de poel waarin de stroom uitmondt. Toch doen we iets niet goed, want we komen onderweg vrijwel niemand tegen.
De inburgering gaat een stuk beter als we daarna de baden van El Salado bezoeken. De betonnen bakken met natuurlijk bronwater zitten vol met Ecuadorianen. Alleen het bad met koud water is vrij leeg. Wanneer we ons tussen de andere badgasten onderdompelen in het weeïg geurende water, worden we met open monden aangestaard. Een vrouw duwt ons haar zoontje in de armen om hem samen met ons op de foto te zetten. Ook al gedragen we ons nu dan wel als echte Quiteños, we zien er te anders uit om op te gaan in de massa.
