Muyuna, 20 oktober 2004
Op maandag en woensdag is er ‘s middags Engelse les voor een paar middelbare scholieren uit de buurt. Ik geef dan extra computerles aan Kevin en Zulay, twee kinderen uit de hoogste klas van de basisschool. Omdat er in het buurthuis geen elektriciteit is, hebben we de lessen verplaatst naar Riosol, een bar aan de rivier waar mensen uit Tena in de weekenden naar toe komen om zich te verpozen. Er komen altijd wel andere nieuwsgierige kinderen aanwaaien als we in Riosol zijn. Om iedereen te vermaken zijn we ook knutselspullen gaan meenemen en dat is een doorslaand succes.
Vandaag neem ik Kevin en Zulay mee naar een internetcafé in Tena. Sinds ik het ze gisteren op school heb voorgesteld, zijn ze helemaal opgetogen. Ik heb ze beide meerdere malen moeten verzekeren dat ik om drie uur en punto bij het buurthuis zal zijn en dat ze zich geen zorgen hoeven te maken over de plata, het geld. Als ik even na drieën aan kom wandelen staan ze samen klaar, de haren netjes gekamd en met hun goede kleren aan. Dat is hier in het dorp de gewoonte, als men naar Tena gaat.
In het internetcafé zet ik ze beide achter een computer en ga er zelf tussenin zitten. Na de lessen die ze op de laptop hebben gehad, moeten ze eerst even wennen aan het gebruik van een normale muis. Ik leg uit dat deze computers een verbinding hebben waardoor ze op andere computers in de hele wereld kunnen kijken. Dan gaan we zoeken met Google, eerst naar plaatjes en dan naar websites. Het valt me op dat ze de mogelijkheden die ik laat zien direct zelf toepassen, door zelf zoektermen te bedenken. Ze vinden de prachtigste plaatjes van dolfijnen en kikkers, zonder zich ook maar een moment te verbazen over de techniek die het mogelijk maakt.
Na het internetten lopen Kevin en Zulay gezellig met me mee om mijn schone was op te halen, naar bustijden te informeren en een afscheidscadeautje voor de kinderen van school te kopen. Morgen is het alweer mijn laatste dag op school in Muyuna. Wanneer we over een marktje komen, struinen ze verlekkerd langs kraampjes met posters en klein speelgoed. Helaas, ze hebben geen plata. Ik koop voor ons drieën iets te drinken en moet daarna nog geld pinnen. Ook dat verschijnsel is voor Kevin en Zulay geheel nieuw, maar als ik ze vertel hoe het werkt zijn ze net als bij het internet niet echt verbaasd. De monden vallen pas open als ze zien hoeveel plata ik uit de muur haal. Honderd dollar!!!
