Otavalo, 14 december 2004
Dinsdagochtend in Otavalo. Het stadje is een schim van zichzelf in vergelijking met de zaterdagochtend, wanneer de straten zijn volgebouwd met uitpuilende marktkraampjes. Dan zijn er drommen kooplustige toeristen uit de hele wereld die zich suf shoppen naar originele Ecuadoriaanse kleding, kleden, hangmatten en andere souvenirs. Op dinsdagochtend staan er alleen op Plaza de Ponchos enkele verdwaalde marktkooplui die wanhopig proberen om aan de enkele verdwaalde toeristen iets uit hun kraam te slijten. Op dinsdagochtend is Otavalo een slaperige, kleurloze provinciestad.
We gaan wandelen in de omgeving van Otavalo. Dat is iedere dag van de week de moeite waard. Langs de niet meer in gebruik zijnde spoorlijn lopen we licht heuvelop naar het dorpje Peguche. Het is miezerig weer en de omgeving is net zo grauw als Otavalo op dinsdagochtend. Maar ook gehuld in een druilerige waas heeft het landschap een bepaalde charme.
Vlak buiten Peguche ligt een waterval. Op zich niet heel bijzonder, maar er is een infrastructuur aangelegd om de waterval tot de laatste druppel commercieel uit te buiten. Het parkeerterrein kan busladingen toeristen op een middagexcursie vanuit Otavalo verstouwen. Er staan permanente betonnen marktkramen waar de aller-allerlaatste twijfelaankopen kunnen worden gedaan. Er slingert een keurig keienpad met houten hekjes aan weerszijden door een eucalyptusbos naar de waterval. Het lijkt bijna wel een natuurpark in de Verenigde Staten. Maar op dinsdagmiddag ligt het erbij alsof iedereen met heel zijn hebben en houden is gevlucht voor een dreigende vulkaanuitbarsting. Geen bussen op het parkeerterrein, geen koopwaar in de betonnen marktkramen, niemand in het kaartverkooploket. Moederziel alleen lopen we door het eucalyptusbos naar de waterval.
Peguche zelf is een lieflijk dorpje, een kerkje aan het dorpsplein met een paar kalme straatjes eromheen. Het is een van de dorpjes waar de spullen worden gemaakt die op de markt in Otavalo in groten getale worden verkocht. Vanuit diverse schuren klinkt het stampende geluid van weefmachines. Want je dacht toch niet dat ze al die stoffen hier nog met de hand weefden?
